आभारी र धन्य छु म .....
आभारी र धन्य छु म
.....
- डा. बच्चु कैलाश कैनी
भर्खरै करिव तीन हप्ताको लागि नेपाल गएँ । मेरा बाल सखी, आफन्त र इष्टमित्र सबैसंग भेट भयो । पुरानो दिनको याद आयो । मेरो गाउँको घरमा झन्डै एक हप्ता बसें म । मामाघर गएँ । मैले खेलेको, म हुर्केको र म कुँदेको गाउँ पाखा फेरी डुल्ने मौका मिल्यो । मेरो घर माथिको उही ढुंगे धाराको पानी बिना कुनै प्रसोधन पिउने
अवसर मिल्यो । मेरॊ पुरानो स्कुल
समेत गएँ । मेरो बाल्यकाल सम्झाउने
गरी उहीं चौतारोमा बसेर चिसो हावा खाने मौका पनि मिल्यो ।
नेपाल गएको बेला मेरो गाउँ कमलबारी र मैले पहिले करिव दश बर्ष काम गरेको संस्था शहिद गंगालाल अस्पताल जसरी पनि जानु पर्छ मलाई । हैन भने मेरो नेपाल यात्रा अधुरो र अपुरो हुन्छ । त्यसका केही कारणहरु छन् । करीव अठार बर्षको उमेरसम्म
मैले मेरो गाउँमा बिताएँ । मेरो गाउँको जीवन जसरी बित्यो सबै यादगार छन् । म त्यही गाउँमा जन्मे,
हुर्कें, बढें र पढें । जति समय त्यो गाउँमा मैले बिताएँ त्यत्ति
नै मलाई त्यो माटो, हावापानी, गाउँ,
स्कुल, पाखा र पखेरो प्रति मैले केही गर्नु पर्छ भन्ने भावना जागृत भयो । मैले सोचें म यी सबै प्रति ऋणी छु । कुनै नै कुनै दिन मैले यो गाउँ, पाखा र पखेरा को ऋण तिर्नु पर्छ ।
आज म जे छु, जहाँ छु त्यो अवस्था सम्म ल्याउन मेरो गाउँ, स्कुल र मेरा अभिभावकको ठूलो भूमिका छ । त्यसैले मेरो गाउँ, स्कुल र मेरा मातापिता प्रति म धन्य, आभारी र ऋणी छु । मेरो बा र आमा दुवै यो संसारमा हुनु हुन्न । करिव तीन दशक भयो मैले उहाँहरुलाई गुमाएको । तथापि मैले उहाँहरुको सम्झना र सम्मानमा मैले गर्नु पर्ने धेरै कामहरु छन् ।
म शहिद गंगालाल अस्पतालको पहिलो
कर्माचारी मात्रै हैन, दश बर्ष जति प्रशासकीय प्रमुखको रुपमा
काम गरें । छालाको थुप्रोले भरिएको
पुरानो बाँसबारी छाला जुत्त्ता कारखानाको हातालाई अस्पताल
बनाउनको लागि मैले धेरै पसिना बगाएको छु । साथै, मलाई आज एउटा अस्पताल ब्यबस्थापन बिज्ञको
रुपमा स्थापित गराउन
पनि त्यो अस्पतालको ठूलो हात छ । त्यसैले पनि उक्त अस्पतालसंग मेरो ठूलो भावानात्मक सम्बन्ध
छ ।
दुई तर्फी रुपमा हेर्ने हो भने मैले जति त्यो अस्पतालको लागि काम र दु:ख गरें, त्यति नै मैले त्यो अस्पतालबाट पाएँ पनि । त्यसैले पनि म शहिद गंगालाल मुटुरोग अस्पताल प्रति
धेरै नै आभारी छु र त्यत्तिकै ऋणी पनि । त्यो अस्पताल मात्रै हैन, मैले अहिलेसम्म काम गरेका अरु पनि संस्था र कार्यालयहरु प्रति पनि म धन्य र आभारी छु ।
करीव बाह्र बर्ष भएछ नेपाल छोडेर विदेश बसाई सराई गरेको । यो अवधि लामो मान्ने वा नमान्ने धेरै कुरामा भर पर्छ । मलाई भने यो अवधि लामो लागेको छ । मैले बेलायतमा आएर धेरै काम गरें । धेरै ज्ञान, सीप, अनुभव र दक्षता हासिल गरें । त्यसो त मैले नेपालमा सिकेको ज्ञान,
सीप र अनुभवकै आधारमा नै यहाँ थप कुरा सिक्ने मौका पाएको हुँ । झन्डै आधा उमेर नेपालमा बिताएँ,
उतै काम गरें र धेरै कुरा जान्ने र बुझ्ने मौका पाएँ । त्यसैले पनि म नेपाल प्रति धन्य, आभारी र ऋणी छु ।
म बेलायतमा बस्छु । मेरो परिवार पनि यहीं छ । मेरा छोरा छोरी यहिँ हुर्के, बढे र पढ्दै छन्।
म र मेरी पत्नी यहीं काम गर्छौ । बेलायतले मलाई काम, नाम र दाम सबै दिएको छ । त्यसैले बेलायतमा म बस्ने समाज र बेलायत
प्रति पनि म आभारी र धन्य हुनु पर्छ । यो देश र समाज प्रति पनि म उत्तिकै ऋणी छु ।
यो लेख नेपाल भ्रमणको सन्दर्भमा
लेखिएको हुनाले बेलायती
समाज र बेलायत प्रतिको मेरो कर्तव्यको बारेमा यो लेखमा धेरै बर्णन हुन सकेन । त्यसको अर्थ हैन की म आफू र आफ्नो परिवार बस्ने,
काम गर्ने र जीवन बिताउने समाज प्रति गम्भीर छैन । अहिले मेरो कर्तब्य त यही समाज प्रति नै बढी छ ।
सबैको जीवनमा परिवार प्रति, समाज प्रति, जन्मभूमि र कर्मभूमि प्रति गर्नु पर्ने धेरै कर्तब्य हरु हुन्छन । हामी हाम्रो अधिकार
प्रति जति सचेत छौ र त्यत्तिकै आफ्नो कर्तब्य पनि सचेत हुनु जरुरी छ । कुनै समाज र देश प्रति आभारी भएर मात्रै पुग्दैन, त्यही
अनुसार कर्तब्य बोध हुनु र कर्तव्यको पालना गर्नु पनि नितान्त जरुरी छ । जन्मभूमी र आफू हुर्के, बढे, पढेको समाज प्रति केही गर्न, कर्तब्यपालना
गर्न र ऋण तिर्न जन्मभूमी वा आफ्नो समाजमा नै फर्कनु पर्छ भन्ने छैन । फर्कन सके राम्रो ।
आफ्नो जन्मभूमी प्रतिको माया र उतै फर्कने सन्दर्भमा
एकजना साहित्यकार मुनिया
खानले भनेकी थिइन्, 'तिम्रो त्यो भूमी त सधैं त्यहीं छ, ... तिमी हो फर्केर आउने ।' उनले भने जस्तै त्यो भूमी हामीलाई पर्खेर बसेको
छ, हामी हो त्यहाँ जाने ।
अन्त्यमा, माथि उल्लेख गरिएका धन्य र आभारी हुने
कुराहरु त प्रतिनिधिमुलक कुरा मात्रै हुन । जीवनमा हरेक पल र दिन अरुको साथ, सहयोग र सद्भाव चाहिन्छ । त्यसैको लागि पनि अरु प्रति धन्य र आभारी हुनु जरुरी
छ । अरु प्रति आभारी हुनु वा धन्य हुनु कसैलाई सम्मान देखाउनु पनि हो । यो पनि सकारात्मक जीवन जिउने वा अरु प्रति सकारात्मक हुने कला हो । त्यति मात्रै हैन अरु केही नकारात्मक कुरा जसले आफ्नो जीवनमा सकारात्मक परिणाम
ल्याएकोछ, त्यस्तो कुरा प्रति पनि धन्य हुन सक्नु पर्दछ । जीवनमा सबै कुराबाट सधै सकारात्मक परिणाम नआए पनि केही न केही पाठ सिक्ने अवसर भने पक्कै मिल्छ । त्यसैले त भनिन्छ जीवन एउटा पाठशाला हो र हामी सधै बिधार्थी हौ ।
No comments:
Post a Comment